Πατάντζαλι

(Patanzali, 2ος αι. π.Χ.). Ινδός φιλόσοφος. Επεξεργάστηκε προβλήματα της φιλοσοφίας (του διαδοχικού συστήματος της ινδικής φιλοσοφίας Σάνκια), της ιατρικής (πολλές ιδέες του Π. ενσωματώθηκαν στην πραγματεία Σαράκα), καθώς και της καλλιτεχνικής ποιητικής δημιουργίας, ενώ συνέταξε οδηγό για τους ηθοποιούς (Νάτα Σούτρα). Το έργο του Μαχαμπάσια (Μεγάλο Σχόλιο), που γράφτηκε για να σχολιάσει τη γραμματική του Πάνινι και τα έργα του Κατιαγιάνα (κυρίως τη Βάρτικα, που περιέχει κριτική ανάλυση του έργου του Πάνινι), θεωρείται μια από τις αρχαιότερες πηγές πληροφόρησης σχετικά με την κλασική σανσκριτική, τις διαλέκτους της αρχαίας Ινδίας, καθώς και διάφορες πλευρές της αρχαίας ινδικής κοινωνίας. Ο Π ταυτίζεται με τον Παταντζάλι, τον ιδρυτή του θρησκευτικού ιδεαλιστικού συστήματος γιόγκα, αλλά πιθανότερα ήταν δύο διαφορετικό πρόσωπα. Στην τέχνη, ο Iνδός φιλόσοφος απεικονίστηκε με το πάνω μέρος του σώματος ανθρώπινο και το υπόλοιπο φιδίσιο.